Όλα είναι ένα ατελείωτο ταξίδι που ποτέ δε σταματά.'Ενα ταξίδι που άρχισε να σε κουράζει πια, να σε θυμώνει.Τα εμπόδια πάρα πολλά και η ελπίδα για ευτυχία σχεδόν ανύπαρκτη.Σαν λεωφορείο που κάνει συχνές στάσεις και πάντα για διαφορετικούς λόγους.Βλέπεις επιβάτες να βιάζονται να φτάσουν στον προορισμό τους και άλλούς να κάνουν υπομονή καρτερικά...Και το λεωφορείο ξεκινά και πάλι το ταξίδι του, με άγνωστο για άλλη μια φορά τον προορισμό και εσύ μένεις έκει καθηλωμένη και περιμένεις να δείς που θα σε βγάλει...Έρχεται η στιγμή που διαπιστώνεις ξαφνικά πως οι επιβάτες όλο και μειώνονται και αυτο σε τρομάζει, σε ταράζει.Μοιάζει με το ταξίδι της ζωής σου που τόσοι άνθρωποι πέρασαν από αυτό αλλά στην πορεία χάθηκαν χωρίς λόγο,χωρίς εξήγηση...Ξέρω πως έχεις μάθει να χάνεις και μέσα σου ξέρεις ότι αυτό είναι μεγάλο προτέρημα.Έχεις μάθει να πορεύεσαι μόνη σου και δε σε τρομάζει τόσο πια να φτάσεις στο τέλος του ταξιδιού της καρδιά σου χωρίς συντροφιά....