Θέλω τόσα πολλά να σου πω, όμως φοβάμαι να αρχίσω.Φοβάμαι να μείνω μόνη μου όταν εσύ θα έχεις φύγει.Η ψυχή μου είναι τόσο γαλήνια τώρα, τόσο όσο δε θα είναι ποτέ ξανά.Μου δημιουργούνται τόσα ερωτηματικά που σίγουρα θα μείνουν αναπάντητα.Άραγε εκεί, θα με σκέφτεσαι όπως τώρα?Θα νοιάζεσαι για εμένα με τον ίδιο τρόπο που το κάνεις και τώρα?Θα σκέφτεσαι ότι πίσω σου μένω εγώ με την αγκαλιά πάντα ανοιχτή για να σε περιμένω?Άραγε είναι σωστό, όταν λένε ότι η απόσταση σκοτώνει τα πάντα?Θεέ μου ελπίζω όχι....Για εμένα δεν υπάρχει μέρα πια....Την πήρες μαζί σου.....