Σαν ένα μικρό παιδί που όνειρα κάνει,έτσι και εγώ ξαναγίνομαι παιδί...Μέσα από την αθωότητα και ένα παλιό συρτάρι να ξεκλειδώσω όλα εκείνα που ποτέ δεν είχα πει..Όνειρα για τη ζώη, την ευτυχία όλα εκείνα που κάποτε πίστευα πως θα μου άφηναν πάντα ένα χαμόγελο γλύκο και συνάμα τόσο μα τόσο αληθινό...Όνειρα από εκείνα που ποτέ δε θα με πλήγωναν, με ανθρώπους που θα ήταν αληθινοί, που θα τους ήταν τόσο εύκολο να εκφράσουν τα αληθινά τους συναισθήματα και που δε θα έδιναν φρούδες ελπίδες απλά και μόνο για να υπάρχουν και να νιώθουν ζωντανοί...Το όνειρο τέλειωσε, μπήκε από τη χαράμάδα η πρώτη αχτίνα του ήλιου και εγώ για άλλη μια φορά αναζητώ το μικρό παιδί...