Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Έχεις μάθεις να ζεις μες στο ψέμα, τόσο πολύ που έχει γίνει πια τρόπος ζωής για εσένα...Η αλήθεια φαντάζει τόσο μακρυνή δε μπορείς να την αγγίξεις καν...Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι πόσο εύκολο σου είναι να παίζεις με τη ζωή και τα συναίσθήματα των ανθρώπων που σε πλησιάζουν και έχουν τη διάθεση να είναι δίπλα σου και να σου προσφέρουν τα πιο γλυκά τους αισθήματα,τις πιο όμορφες στιγμές τους και τα πιο γλυκά τους χαμόγελα...Ποιός σου δίνει άραγε το δικαίωμα να κομματιάζεις τις καρδιές των άλλων, να τις σπάς τόσο ώστε τα κομμάτια να μην μπορούν εύκολα να ξανακολλήσουν....Η ζωή είναι ένας κύκλος μου το είπες μια μέρα θυμάμαι, τον γυρίζουμε και κάποια στιγμή όλα όσα κάνουμε κάποιος άλλος μας τα επιστρέφει και τότε ο πόνος είναι διπλός και ίσως ανεξίτηλος..

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Δε θα σου φωνάξω μείνε...το ξέρω είναι ώρα να φύγεις πια...Δε θα σου πω πόσο θα μου λείψεις δεν είχε σημασία νομίζω ποτέ...Τα χέρια σου δεν είχαν τη δύναμη να με κρατήσουν, με άφησες και γλίστρισα,έφυγα μακριά...Η αγκαλιά σου ήταν τόσο άδεια και στα μάτια σου πάντα εικόνες είχες άλλες...Η ψυχή σου άδεια και αυτή τελικά και δεν άφηνες τίποτα να περάσει για να σου απαλύνει τον πόνο...Κάθε σου χάδι ένα μικρός αργός θάνατος, σα να ζητούσες εκδίκηση για όλα αυτά που ήρθαν από παλιά...Υπάρχαν στιγμές που μπροστά σου είχες ένα πεδίο μάχης και χτυπούσες αλύπητα και με τόσο πάθος απλά και μόνο για να νιώθεις τη χαρά πως κατέστρεψες όπως κάποιοι έκαναν με εσένα...Δεν υπολόγισες σωστά...υπάρχουν φορές που σε ένα τέτοιο πεδίο μπορείς να βρείς ένα σύμμαχο που θα σε πιάσει από το χέρι και θα σε φέρει πιο κοντά σε αυτά που πάντα ποθούσες...