Χιλιάδες σκέψεις πνίγουν το μυαλό, σαν μια θηλιά να είναι περασμένη γύρω του που την τραβουν τόσο αργά για να είναι ο θάνατος βασανιστικός...Τόσα τα ερωτήματα, αλλά οι απαντήσεις δεν έρχονται από πουθενά....Κάθε μέρα μια καινούργια μέρα, ο ήλιος όμως δεν φαίνεται πουθενά ούτε μια τόση δα μικρή αχτίδα για να δώσει την ελπίδα...Το βλέμμα καρτερικά κολλημένο σε μια εικόνα που μόνο πόνο προσφέρει...Η ανάγκη για μια "καλημέρα" ξεπερνά κάθε προηγούμενο, αλλά εξακολουθεί να μην έρχεται.Και ο ήλιος αργεί ίσως και να μη βγει τελικά....Μόνο κύματα στα βράχια προς το παρόν έτσι νιώθει η ψυχή.