
Το φώς των αστεριών ,ο ήχος της θάλασσας και ένα τσιγάρο που σιγοκαίγεται η μόνη μου παρηγορια...Η σκέψη μου ταξιδεύει και πάντα καταλήγει σε εσένα.Ο πόνος ασταμάτητος και η ιδέα πως είσαι μακριά μου αφόρητη.Θα ήθελα όλα να ήταν τόσο διαφορετικά....Αν μπορούσα να σε έχω στην αγκαλιά μου,για εμένα αυτό θα ήταν η μεγαλύτερη ευτυχία.Όνειρο είναι και έτσι θα παραμείνει, με τη βαθιά ελπίδα ο πόνος να καταλαγιάσει στην καρδιά....
ομορφες σκεψεις... καλή αρχή Μαράκι!
ΑπάντησηΔιαγραφή