Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Είναι τόσα πολλά τα ερωτήματα και το κενό ακόμα μεγαλύτερο...Ψυχή χαμένη σε ψέματα και σε ουτοπίες που κάποιοι άλλοι διάλεξαν για σένα...Σα να μην υπάρχεις λες και κάποιος άλλος πρέπει να αποφασίσει για εσένα...σα να είσαι πλάσμα άβουλο που το να πάρει απόφαση για τη ζωή του μοιάζει να είναι κάτι τόσο άπιαστο...Και το δικαίωμα; αυτό πως το παίρνει ο καθένας; πως μπορεί να αποφασίζει για εσένα, πως μπορεί να σου καθοδηγει τη ζωή χωρίς να τον ενδιαφέρει το αν εσύ πληγώνεσαι και χωρίς να υπόλογίζει τον πόνο που σου προκαλεί...Διαλυμμένη ψυχή σε κομμάτια μικρά, ένα παζλ τόσο μεγάλο που ακόμα και ο χρόνος φαντάζει τόσο λίγος για να μπορέσουν ξανά να ενωθούν...Καρδιά τσακισμένη σχεδόν ανύπαρκτη που ψάχνει στηρίγματα για να κρατηθει και να μη σπάσει, ώστε να μπορεί έστω και αργά να χτυπά....