Δευτέρα 26 Απριλίου 2010


Είναι η καρδιά μου που με φέρνει κοντά σου και όλα αυτά που για σένα νιώθω...Σε νοιάζομαι πόσες φορές σου το έχω πει?Πόσες φορές σου το έχω δείξει?Το ξέρω λές, αλλά μα το Θεό το μυαλό σου δεν μπορεί να τρέξει τόσο μακριά για να μπορέσει να ακουμπήσει έστω και λίγο τα λόγια αυτά...Χαμένος όπως πάντα στη δική σου πραγματικότητα εκεί που εσύ νομίζεις πως είσαι καλά...Χαρά μου, η ζωή δεν χτίζεται με παραμύθια είναι παραμύθι από μόνη της και εμείς πρέπει να τη ζήσουμε με όσα φέρει...Μην αλλάζεις την μοίρα, μην την πολεμάς, υψωσε το αναστημά σου και σαν καλός πολεμιστής αντιμετώπισε ότι σου φέρει...Αγάπησε, γέλα, κλάψε και όποτε χρειάζεται πόνα, αλλά μην εγκαταλείπεις...Εδώ υπάρχει μια αγκαλιά έτοιμη να σε δεχτεί όταν εσύ θελήσεις...Όλοι έχουμε πληγές, έχουμε όμως και χρόνο για να τις σβήσουμε....