Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010


Μοναξιά μου μεγάλη,μοναξιά δυνατή της ψυχής μου σαράκι του μυαλού μου βουή.Είμαι μόνη εδώ και ο χρόνος κυλά όμως μένει ο πόνος μου χαραγμένος βαθιά.Τι κι αν θέλω να φύγω να πετάξω ψηλά, σαν πουλί που ζητάει νέο μέρος για να φτιάξει φωλιά.Και η μπόρα αρχίζει κλείνουν τα φτερά, περιμένουν τον ήλιο για πετάξουν ξανά.Μα ο ήλιος δε βγαίνει και όλα μένουν όπως παλιά και το όνειρο χάνεται δεν πετάει ψηλά.....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου