Σαν όνειρο και απόψε χάθηκες...Μια ανάσα πήρες και έφυγες μακριά...πόσες σκέψεις...τόσες ώστε το μυαλό να αρχίζει να ταξιδεύει μακριά.Θυμάμαι το όνειρο δίπλα στη θάλασσα...Σε βλέπω εκεί, πόσα όνειρα, πόσες αυταπάτες...στιγμές χαμένες...Και ο πόνος αυτός ποτέ δεν φεύγει...μένει εκεί και στοιχειώνει την ψυχή, μένει εκεί και σαν σαράκι τρώει τα πάντα...Θέλω να φωνάξω, να σε φέρω εδώ...έχω ανάγκη μια σου αγκαλιά,ένα σου χάδι,ένα βλέμμα δικό σου.Είσαι μακριά...τόσο μακριά 'οσο ένα άγγιγμα δικό μου στα αστέρια...