Ο ύπνος και απόψε δεν ήρθε, αποφάσισε να μη μου κάνει συντροφιά....ο Μορφέας δεν μπόρεσε να μου φέρει όνειρα από εκείνα τα όμορφα, τα πιο γλυκά....Αναρωτιέμαι ποιοι είναι οι χειρότεροι εφιάλτες, αυτοί που βλέπει κανείς όταν τα μάτια κλείνουν ή αυτοί που έρχονται όταν είναι ανοιχτά...Άδεια για άλλη μια φορά και η παρηγοριά μοιάζει τόσο μακρυνή που δε μπορεί να προσφέρει τίποτα...Άλλο ένα ψέμα....και ο πόνος εκει, δε λέει να φύγει, κοντοζυγώνει συνέχεια, δεν θέλει να πάει μακριά...σκέφτομαι πως έχουμε γίνει οι πιο καλοί φίλοι πια...τον αντέχω και αυτός έρχεται και ξανάρχεται κάθε φορά με δώρα διαφορετικα....Τα μάτια στέρεψαν....και να θέλουν τα δάκρυα δεν έρχονται πια...Ήρθε το πρωί...ο ήλιος δεν βγήκε και σήμερα....το χρώμα του ουρανού έχουν σκεπάσει τα σύννεφα...