Ψάχνω να βρω ένα κενό μέσα στη σκέψη μου, ένα λέπτο που μέσα της να μην υπάρχεις εσύ....Είναι τόσο μάταιο και ώρες ώρες μου μοιάζει όνειρο...Η αναμονή είναι αβάσταχτη.Το μαγουλό μου καρτερά ένα σου άγγιγμα και τα χείλη μου περιμένουν να ξεδιψάσουν απ' τα δικά σου....Φαντάζομαι να ακουμπώ στον ώμο σου και πάνω εκεί να ταξιδεύω να φεύγω μακρια στους πιο γλυκούς παράδεισους του μυαλού μου....Κάθε νύχτα η σκέψη σου είναι η αναπνοή μου και έτσι καταφέρνει για εμένα να έρθει το ξημέρωμα....Και ο ήλιος βγαίνει και πόσο φοβάμαι μήπως μαζί με το σκοτάδι χαθείς και εσύ....