Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010


Τόσα λάθη στη σειρά και πόσα δάκρυα χαμένα...Τόσες νύχτες χαμένες όσες και οι ελπίδες.Ο ουρανός άδειος και σήμερα ακριβώς όπως και η καρδιά μου...Μάταια αναζητώ ένα φώς και τ'αστέρια απόψε έχουν σβήσει...Παντού σκοτάδι λες και ο Θεός έδωσε εντολή να μην ξαναβγεί φώς.Έτσι και η ψυχή μου, σκοτάδι και σε αυτή... πόσο με τρομάζει.Ψάχνω μέσα μου να σε βρώ, μα είναι τόσο μάταιο η μαυρίλα τα έχει καλύψει όλα...Και ξημερώνει αλλά δεν βγαίνει φώς ή μήπως βγαίνει και εγώ δεν το βλέπω...?

2 σχόλια:

  1. Η κάθε απογοήτευση στην ζωή μπορεί να γίνει κίνητρο για μεγαλύτερα πράγματα.. Ακόμη κι'αν όλοι λένε οτι δεν υπάρχουν ελπίδες,μην εγκαταλείπεις τα όνειρά σου... Να είσαι ο εαυτός σου!! Τα όμορφα χρώματα του ουράνιου τόξου, φαίνονται μόνο μέσα απο το πρίσμα της βροχής !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη με αυτό.....Είναι συμβουλές που δίνω και εγώ....Και παρόλο που πολλές φορές λέμε πως δεν υπάρχει ελπίδα, ξέρουμε πολύ καλά πως μέσα μας δε σβήνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή