Ήρθες σαν τον άνεμο και στο περασμένα σου ξεσήκωσες τα πάντα...αναστάτωσες ψυχή και σώμα και με παρέσυρες στα πιο γλυκά μεθύσια...Χαρά ευτυχία και πόσα άλλα συναισθήματα ακόμα γεννήθηκαν μέσα μου!!! Και όμως δεν είναι τυχαίο πως οτιδήποτε είναι καλό δεν κρατάει για πάντα...Και γιατί να συμβαίνει αυτό μου λές?Γιατί κάθε φορά που η καρδιά μου χαμογελά πάντα κάποιος καταφέρνει και την καλύπτει με το πέπλο του πόνου, της απογοήτευσης...Νιώθω πως οι μοίρες παίζουν το παιχνίδι τους και χαμογελούν με ικανοποίηση κάθε φορά που η καρδιά θριματίζεται και γίνεται κομμάτια.Και η Λάχεση που τόσο καλά τυλίγει το νήμα περιμένει με ανυπομονησία την Άτροπο για να το κόψει...

Είμαι εδώ κράτα με...τα χέρια μου έχουν ανοίξει διάπλατα για εσένα και μόνο...Μια αγκάλια αυτό δε ζητούσες πάντα?μια αγκαλια που θα σε κλείσει μέσα της και θα σε κρατήσει εκεί για πάντα,αληθινή χωρίς ψεύτικες υποσχέσεις, χωρίς λόγια που δε θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα.Αφέσου, χωρίς δισταγμούς και άσε τον εαυτό σου να κάνει το ταξίδι,άφησε τα χέρια μου να ταξιδέψουν την ψυχή σου στα πιο όμορφα και στα πιο μεγάλα ταξίδια που θα κάνεις ποτέ...Η αγκαλιά μου είναι σαν θάλασσα, δεν έχει τελειωμό μπές μέσα της και κούρνιασε και μη φοβάσαι, δεν θα σηκώσει κύμα θα φροντίζω πάντα εγω να έχει την ηρεμία που τόσο αναζητάς...

Όνειρα, μόνο όνειρα και τίποτε παραπάνω...και πόσο τα αντικρούει η πραγματικοτητα.Χτυπούν πάνω της όπως το κύμα στα βράχια και σκίζονται στα δυο, πετάγονται στον αέρα και αμέσως εξατμίζονται, χάνονται χωρίς ίχνος τους να μένει έστω και τόσο δα για παρηγορια...Λόγια και μόνο λόγια από τα μεγάλα, από αυτά που μπορούν να σε ανεβάσουν πολύ ψηλά και ταυτόχρονα να σε κάνουν κομμάτια να σε ρίξουν στο χειρότερο γκρεμό και να σε οδηγήσουν στην μεγαλύτερη θλίψη, στην πιο βαθιά...Μόνη και πάλι μόνη πόσο γνώριμο και αυτό...ο δρόμος απλώνεται βαρύς και θέλει βήμα άργο, σταθερό αλλά η δύναμη δεν περισσεύει πια και τα πόδια λυγίζουν στα πρώτα βήματα...το ίδιο όμως κάνει και το μυαλό δεν έχει δύναμη πια και παρέδωσε...δεν έχει χώρο για όνειρα μιας και αυτά μοιάζουν τόσο μακρυνά...