Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Όνειρα, μόνο όνειρα και τίποτε παραπάνω...και πόσο τα αντικρούει η πραγματικοτητα.Χτυπούν πάνω της όπως το κύμα στα βράχια και σκίζονται στα δυο, πετάγονται στον αέρα και αμέσως εξατμίζονται, χάνονται χωρίς ίχνος τους να μένει έστω και τόσο δα για παρηγορια...Λόγια και μόνο λόγια από τα μεγάλα, από αυτά που μπορούν να σε ανεβάσουν πολύ ψηλά και ταυτόχρονα να σε κάνουν κομμάτια να σε ρίξουν στο χειρότερο γκρεμό και να σε οδηγήσουν στην μεγαλύτερη θλίψη, στην πιο βαθιά...Μόνη και πάλι μόνη πόσο γνώριμο και αυτό...ο δρόμος απλώνεται βαρύς και θέλει βήμα άργο, σταθερό αλλά η δύναμη δεν περισσεύει πια και τα πόδια λυγίζουν στα πρώτα βήματα...το ίδιο όμως κάνει και το μυαλό δεν έχει δύναμη πια και παρέδωσε...δεν έχει χώρο για όνειρα μιας και αυτά μοιάζουν τόσο μακρυνά...

2 σχόλια:

  1. Χάραξες την ρότα της καρδιάς μου....
    για μια στιγμή.... διαβάζοντας ...άγγιξες την
    ψυχή μου...
    Αφήνομαι και εγώ σαν το σκαρί
    πάνω στα αφρισμένα κύματα
    στην θάλασσα αυτά με πάνε
    όποτε αυτά θέλουν
    στα βράχια με χτυπάνε...
    Καλό σου μήνα Μαρία μου
    σου εύχομαι απο καρδιάς τούτος
    ο Αύγουστος να είναι όμορφος
    σαν Αυγουστιάτικο φεγγάρι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να είσαι καλά!!!!Σε ευχαριστώ πολύ!!!Ευχόμαι και σε εσένα ο Αύγουστος να είναι το ίδιο όμορφος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή