Οι στιγμές που μου λείπεις άπειρες...κλείνω τα μάτια και η εικόνα σου γεμίζει το σκοτάδι μου.Μου χαμογελάς πάντα, κάθε φορά που ο Μορφέας σε φέρνει στα ονειρά μου....

η επιβεβαίωση πως σου έδωσα χαρά και πως έστω και λίγο είσαι ευχαριστημένος.

Η φωνή σου.....να ήξερες πόσο μου λείπει...σχεδόν την ξεχνώ πια..

Και είναι λες και το ξέρει ο Μορφεας και κάθε φορά που μου λείπεις 

σε φέρνει στα όνειρά μου και μου μιλάς...Θα έδινα τα πάντα για μια στιγμή μαζί σου, για

μια σου και μόνο αγκαλιά, για ένα φιλί και για ένα σου άγγιγμα...Κυρίως όμως θα έδινα τα πάντα για την παρηγοριά που μου έδιναν τα λόγια σου κάθε φορά που καταλάβαινες πως με κυρίευε ο φόβος και οι ανασφάλειες για αυτά που θα έρθουν....

Μου λείπεις......